Een 3D printer bouwpakket van Prusa is gestaag in populariteit aan het toenemen. En dit is niet zonder reden. Het is namelijk een makkelijke manier om te beginnen met een 3D printer zonder er zelf veel geld voor uit te hoeven geven. Met een 3D printer bouwpakket heb je een basis voor alle mogelijkheden die je kan uitvoeren met een professionele 3D printer. Daarnaast geeft het bouwpakket je niet alleen de kans om de printer zelf in elkaar te zetten, maar ook nog de mogelijkheid om de printer verder uit te breiden met modulaire onderdelen die het apparaat weer nieuwe eigenschappen geven. Zo ben je nooit snel uitgekeken op de 3D printer, omdat je altijd weer een nieuw element kan ontdekken waar je weer jouw creativiteit mee kan aansporen.
Mooi in al zijn eenvoud
Het leukste aan een 3D printer bouwpakket is dat de printer zo mooi is in al zijn eenvoud. Het bouwpakket bestaat uit verschillende hoogwaardige onderdelen die niet alleen duurzaam in het gebruik zijn, maar ook nog eens vrij eenvoudig aan elkaar te koppelen zijn. In de handleiding die bij het bouwpakket geleverd wordt staat duidelijk aangegeven hoe je dat snel en makkelijk kan doen. Dit maakt het monteren van de 3D printer niet alleen vrij makkelijk, maar ook nog eens leuk om te doen. Op die manier beleef je al lol vanaf het eerste moment dat je het bouwpakket in huis hebt gehaald.
Een 3D printer bouwpakket is ook nog eens vrij toegankelijk vanwege de prijs. Je hoeft niet veel te betalen om zelf thuis voorwerpen in 3D uit te kunnen printen. Voor een scherpe prijs heb je alle mogelijkheden tot jouw beschikking die je ook zou hebben als je een professionele 3D printer zou kopen.
“De paus steunt Trump”, of nee, toch liever Bernie Sanders. Hillary Clinton dan? Macron heeft een geheime bankrekening in Panama en is verliefd op de dochter van zijn vrouw. En DJ Tiesto schijnt regelmatig het leven te laten, hoewel hijzelf het tegendeel beweert.
Niet waar dus…
Ook over de ramp met MH-17, het passagiersvliegtuig dat op weg was van Amsterdam naar Maleisië en boven Ukraine uit de lucht werd geschoten, werden allerlei geruchten de wereld in geholpen, waarschijnlijk om berichtgeving over mogelijke (Russische) daders te ondermijnen.
Bovenstaande zijn maar een paar voorbeelden van ‘fake news’. Er is de laatste maanden veel te doen over dit soort berichten, die echt ogen, maar in werkelijkheid leugens bevatten. Hoewel harde cijfers ontbreken lijkt de verspreiding van het nepnieuws de laatste tijd een enorme vlucht te hebben genomen. Vooral vanwege de rol die het speelde in de heftige Amerikaanse verkiezingscampagne zijn zowel Google als Facebook onder vuur komen te liggen vanwege hun aandeel in de verspreiding ervan. Volgens critici zouden Google en Facebook meer moeten doen om dit soort berichten te filteren uit de zoekresultaten en de newsfeeds. Omdat beide bedrijven beducht zijn voor negatieve publiciteit en mogelijke boetes van overheidsinstanties, hebben ze onafhankelijk van elkaar iniatieven ontplooid om het nepnieuws de kop in te drukken. Op zich is dat een goede zaak, maar de manier waarop Google en Facebook te werk gaan is zorgwekkend.
Nepnieuws is niet hetzelfde als berichten van sites als ‘De Speld’ en ‘the Onion’. Hun verhalen zijn weliswaar ook niet waar, maar dat ligt er wel duimendik bovenop. En dat is bij nepnieuws niet het geval. Desondanks is de grens soms moeilijk te trekken. Wat voor de een overduidelijk een flauwe hoax is, kan door een ander gezien worden als serieuze propaganda. En ook écht nieuws wordt door sommige mensen afgedaan als ‘fake’, als dat hen beter uitkomt. Daarom is het ook zo belangrijk om de maatregelen die Facebook en Google nemen nauwlettend te volgen. De gedachte dat zij het Internet gaan ‘editen’ is, alle goede bedoelingen ten spijt, niet persé geruststellend. Laten we de problemen en de maatregelen van beide bedrijven eens nader bekijken.
Bij Facebook speelt vooral dat mensen graag iets lezen waar ze het mee eens zijn. Veel ‘fake-news’ bevat een zeer uitgesproken mening over een onderwerp, dat door lezers die dezelfde mening zijn toegedaan dan ook graag zal worden gelezen en ‘geliket’, wat voor de Facebook-algoritmes een signaal is om meer van dergelijke berichten in de nieuwsfeed te plaatsen. Dat is bedenkelijk, maar niet al te ernstig: Het is meer van hetzelfde en leidt niet tot grote veranderingen in de publieke opinie. Ook nemen veel mensen het nieuws dat ze consumeren via Facebook toch al met een korreltje zout. ‘Waarheid’ wordt niet persé verwacht van Facebook, het gaat vooral om betrokkenheid en de meeste mensen vinden die eerder bij kattenfilmpjes dan bij berichtgeving over politiek. Toch heeft Facebook belooft actie te ondernemen tegen de ergste uitwassen van nepnieuws. Een aantal maatregelen, zoals een meldknop voor en een waarschuwings-banner bij berichten met een twijfelachtige inhoud zijn verstandig. Maar pogingen van Facebook om bepaald nieuws ‘top-down’ en preventief uit newsfeeds te verwijderen zijn dat niet. Zolang er brede overeenstemming bestaat over welk soort ‘fake-news’ gefilterd moet worden, lijkt er geen vuiltje aan de lucht. Tot op heden is dat het geval en bestaat een opvallende consensus onder beleidsmakers en journalisten over de noodzaak van het aanpakken van ‘fake news’. Maar de verleiding is groot om met dezelfde methodes ook ander onwelgevallig en controversieel nieuws uit te bannen. De vraag is: Wie bepaalt wat echt is en wat niet. De reputatie van Facebook op dit gebied, gecombineerd met de soms wel erg ‘utopische’ toekomstvisies van haar oprichter Mark Zuckerberg, belooft weinig goeds. Bestrijding van ‘fake news’ mondt al al snel uit in censuur, alle goede bedoelingen ten spijt.
Wat het probleem nog groter maakt is de machtige marktpositie van Facebook. Het is gevaarlijk dat één bedrijf zoveel invloed heeft op wat we wel en niet mogen zien en scepsis is op zijn plaats wanneer Facebook verdere maatregelen aankondigt. Daarom is het zorgwekkend dat zoveel opiniemakers de maatregelen toejuichen. Vooral uit journalistieke hoek is veel steun voor verdere iniatieven van Facebook, die ten onrechte worden gezien als een terugkeer van ‘serieuze’ journalistiek. In werkelijkheid wordt er enorm veel macht gelegd in de handen van één organisatie, die vooral ten doel heeft om geld te verdienen, niet om betrouwbaar nieuws te brengen.
Bij Google liggen de zaken anders en is het probleem urgenter. Waar het ‘nieuws’ dat Facebook toont niet altijd serieus wordt genomen, gebruiken mensen Google om de waarheid over iets te achterhalen. Dat kan de hoogte van de Eiffeltoren zijn, de kleuren waarin Earpods leverbaar zijn, maar ook de geboorteplaats van Barack Obama. Daarom valt het toe te juichen dat Google blijft sleutelen aan haar algoritmes om de betrouwbaarheid van zoekresultaten te verbeteren. Het probleem zit hem vooral in een gebrek aan transparantie van het bedrijf. Google heeft een aantal veranderingen geïntroduceerd om ‘fake-news’ beter te bestrijden. De menselijke ‘raters’ van websites hebben duidelijkere instructies gekregen om sites die samenzweringstheorieën en ander nepnieuws verspreiden te markeren als onbetrouwbaar. Andere niet-controversiële wijzigingen zijn aan ‘auto complete’ en aan de inhoud van snippets die bij de zoekresultaten worden weergegeven, met als belangrijkste vernieuwing de mogelijkheid om direct feedback te geven. Maar de veranderingen aan de zoekalgoritmes zijn een stuk ingrijpender en hebben als gevolg dat er voortaan bij het beoordelen van de page-ranking een groter belang wordt gehecht aan de autoriteit van een webpagina. Maar hoe die autoriteit wordt bepaald geeft Google niet prijs. Dat het bedrijf niet alle geheimen wil openbaren is te begrijpen, want er zou er massaal misbruik van worden gemaakt door spammers en ‘black hat SEO’s’. Maar wanneer het gaat om zoiets vitaals als nieuwsvoorziening, is het onaanvaardbaar dat een bedrijf daar zoveel invloed over krijgt zonder dat het meer transparantie biedt over de manier waarop het te werk gaat.
Overigens is volgens Google ‘fake-news’ helemaal geen groot probleem en betreft het slechts een heel klein deel van alle dataverkeer en heeft het daarom zolang gewacht met het aanpakken van het verschijnsel. Dat lijkt dan ook vooral ingegeven te zijn door pr-motieven, want Google kwam pas in actie na veel kritiek. Dat neemt niet weg dat het belangrijk is dat het eindelijk iets doet. Google wordt nu eenmaal gebruikt om antwoord te vinden op vragen en mensen vertrouwen dat Google hen het beste antwoord geeft. Het is logisch dat Google zijn uiterste best doet om dat vertrouwen waar te maken. Het probleem is het gebrek aan transparantie én -misschien nog wel meer dan bij Facebook- dat er enorm veel macht in de handen komt van één bedrijf.
Hier raken we de kern van het probleem: Zowel Facebook als Google zijn de facto monopolisten en dat is ook de reden dat ze zo populair zijn. Beide bedrijven halen hun kracht uit de grote hoeveelheid mensen die gebruik maakt van hun diensten, wat een enorme toetredingsbarriere opwerpt, zelfs als de concurrentie beschikt over een groot budget. Microsoft, met Bing en haar Mobiele OS, en Apple, met ping en maps, hebben ondervonden hoe moeilijk het is om te concurreren met diensten die door een grote meerderheid van de mensen wordt gebruikt. Diensten en producten van kleine concurrenten worden in mum van tijd gekopieerd, en desnoods wordt de startup opgekocht. Daardoor zijn Facebook en Google uitgegroeid tot mastodonten met een veel te grote invloed op alle online informatiestromen. Desondanks biedt het opbreken van de beide bedrijven geen oplossing; zoals gezegd halen zij hun kracht juist uit hun grootte, en daar profiteren de gebruikers ook van. Facebook heeft veel te bieden ómdat iedereen er te vinden is. En kan Google iets niet vinden dan bestaat het hoogstwaarschijnlijk niet. Het opdelen van de beide bedrijven zal leiden tot een flinke vermindering van de waarde die zij te bieden hebben.
Daarom blijft er geen andere keuze over dan te eisen dat Facebook en Google zo transparant mogelijk zijn. Het hedendaagse Internet heeft er nu eenmaal voor gezorgd dat de bedrijven die mens en informatie bij elkaar brengen belangrijker zijn dan ooit. Het gevaar bestaat dat het korte-termijn belang van de bedrijven ten koste gaat van het lange-termijn belang van de maatschappij. Dat kan alleen worden voorkomen door grotere openheid te eisen van de bedrijven die de informatie vinden, rangschikken en aanbieden. Maar het is helaas waarschijnlijker dat bedrijven, journalistiek en overheid de verleiding van -goedbedoelde- nieuwsfiltering niet kunnen weerstaan en daarmee het informatiemonopolie van Google en Facebook alleen maar zullen versterken.
Teksten schrijven voor lezers, of teksten schrijven voor zoekmachines (Search Engine Optimization) is niet erg verschillend. Google’s richtlijnen voor webmasters benoemen duidelijk dat je website voor de bezoekers gemaakt moet zijn, en niet voor een zoekmachine. Hun algoritme om de inhoud van teksten te beoordelen is uiteraard gebaseerd op de lezers en beoordelen je site op punten als uniekheid, waarde en leesbaarheid. Als je ooit een cursus schrijven hebt gevolgd, of op school hebt geleerd hoe je een rapport of artikel moet schrijven, zal je niet verbaasd zijn over de basisprincipes in schrijven voor SEO. Er is maar één echt groot verschil tussen een goede tekst en een goede tekst voor SEO: het gebruik van keywoorden.
De juiste keywoorden kiezen die de aandacht gaan vragen is het belangrijkste onderdeel van SEO. Weet wat de keywoorden zijn waar je doelgroep naar zoekt. Misschien noem jij iets al je hele leven ‘sloffen’, maar andere mensen zeggen ‘pantoffels’. Een ‘huis te huur’ aanbieden is lastig als mensen op zoek zijn naar een ‘huurwoning’. Voor lezers van de tekst maakt de benaming waarschijnlijk weinig uit, maar in dit geval is er een verschil voor de zoekmachines. Google weet over het algemeen wel dat de woorden dezelfde betekenis hebben, maar geeft toch liever de zoeker precies wat hij zoekt.
De eerste zin van iedere paragraaf in een tekst is erg belangrijk. Lezers nemen vaak niet de tijd om de hele tekst te lezen, tenzij ze zeker weten dat het van belang gaat zijn voor ze. Dus ze scannen de pagina voor woorden en zinsdelen om te beoordelen of het de moeite is. Het oog valt gemakkelijk op zinnen die na een blanke regel komen. Een goede paragraaf geeft duidelijk aan in de eerste zin waar het over gaat. Dit is dus een goede plek voor je keywoorden. De rest van de paragraaf geeft uitleg of aanvullende informatie. Komt er een nieuw onderwerp? Begin dan een nieuwe paragraaf.
Je kunt ook belangrijke woorden dikgedrukt of schuingedrukt maken om het nog gemakkelijker te maken voor een lezer om de pagina te scannen. Deze woorden vormen dan een soort samenvatting van de tekst, of een lijst. De lezers (en de zoekmachines) zien gemakkelijk een relatie tussen de woorden en de hoogtepunten die aan bod gaan komen. In een langere tekst kun je kopjes gebruiken, die dan zowel direct na een blanke regel komen als dikgedrukt zijn, of <h2> tag krijgen bij gebruik van CSS. Deze woorden springen uit de tekst, voor zowel de lezers als de zoekmachines. In een korte tekst zijn kopjes overbodig en komen onnatuurlijk over.
Blijf bij je onderwerp. Je hoeft niet dezelfde keywoorden in iedere tekst te hebben, maar wel gerelateerde woorden. Zo wordt je een expert in je onderwerp. Lezers klikken vaker naar andere pagina’s en blijven langer op je site, of komen vaker terug. Wees ook niet bang om linken naar andere experts of autoriteiten op het gebied te geven.
Vermijd alles wat onnatuurlijk leest. Google weet heel goed wanneer je te hard probeert. Keywoorden komen uiteraard aan bod in een tekst. Het is immers waar de tekst over gaat. Maar benoem het niet in iedere zin, en gebruik hier en daar een synoniem. Google geeft een penalty voor ‘keyword stuffing’ en dan ben je nog slechter af dan als je helemaal geen SEO in je teksten gebruikt.
2018 wordt een interessant jaar voor SEO, met veel nieuwe trends. Google wordt als maar slimmer en het wordt steeds moeilijker om ze te overtuigen dat je een goede website met goede inhoud hebt, als je dat werkelijk niet hebt. Ook begint Google nu steeds beter afzonderlijke zoekers te begrijpen en ze gepersonaliseerde resultaten te geven. Wat zijn de top 5 SEO trends waar je op moet letten in 2018?
Voice Search. Steeds minder mensen gebruiken een desktop PC. Je site mobiel-vriendelijk maken had je vijf jaar geleden al moeten doen. Maar het komende jaar worden keywoorden natuurlijker en langer, omdat mensen steeds minder gaan typen. 1 op de 5 zoekopdrachten wordt al mondeling gedaan en dat wordt steeds meer in 2018.
Featured Snippets. Dit zijn uitgelichte zoekresultaten, die bovenaan de pagina komen waar ook de antwoorden op rekensommetjes, voetbaluitslagen en webdefinities staan. Featured snippets van websites bestaan vooral uit instructies, recepten en stappen om een taak uit te voeren. Speel hierop in door je content aan te passen.
Zoals links naar je site, worden benoeming nu ook meegerekend, ook al zit er geen technische link bij. Bing heeft al bevestigd dat ze deze linkloze links meerekenen in de algoritme. Dit is genoeg reden om aan te nemen dat Google dat ook doet. Zorg dus voor merkbekendheid en wordt een expert in jouw onderwerp.
Gepersonaliseerde zoekresultaten. We zien steeds vaker dat Google je resultaten geeft die gerelateerd zijn aan je locatie, of aan voorgaande zoekopdrachten. Je kunt denken dat dit misschien nadelig is voor je rank en het aantal bezoekers, maar het is waarschijnlijk wel erg voordelig voor je conversiecijfers. Je bezoekers zullen meer in je specifieke doelgroep vallen.
Visueel zoeken. Er wordt steeds minder gelezen door gebruikers en steeds vaker wordt de inhoud van een pagina beoordeeld op de foto’s en video’s. Zoeken via Google image wordt steeds populairder. Zorg dus voor goede kwaliteit originele beelden.
Als ZZP’er, klein bedrijf of webwinkel heb je SEO nodig om klanten naar je website trekken. Met hulpvolle artikelen en zo veel informatie online kun je het misschien wel zelf doen. Maar er gaan dan wel veel kostbare uren in zitten; artikelen schrijven, blog posts maken, goede links vinden, etc. En zonder ervaring kost het zoeken naar de juiste informatie en goede contacten nog meer tijd. Dat allemaal zonder garantie dat je het goed doet. In het ergste geval kun je zelfs een penalty krijgen van Google, als je niet de juiste technieken toepast. Je kunt SEO dan beter aan ervaren professionelen overlaten. Door SEO uit te besteden, houd je zelf tijd over om je op echte zaken te richten.
Tips en dingen waar je op moet letten als je SEO gaat uitbesteden:
Prijs. Als het supergoedkoop aangeboden wordt, heb je waarschijnlijk met een geautomatiseerde technieken te maken. Bijvoorbeeld SEO b2edrijven in India die je 1000 linken gaan brengen voor een tientje. Hier schiet je niets mee op. Mensen die serieus werk gaan leveren, hebben ook serieuze prijzen.
Inhoud. SEO experts zullen veel teksten schrijven en editen. Communiceer zo veel mogelijk om ze duidelijk te laten weten wat je doet en waar je voor staat. Je wilt niet verkeerd gerepresenteerd worden. Het is jouw reputatie.
Statistieken. SEO is geen exacte wetenschap, en resultaten verschillen enorm. De beste manier om te beoordelen of er resultaat is, is de statistieken bijhouden. Sommige marketeers beloven je om binnen een maand naar de toppositie van de zoekresultaten te krijgen, wat nooit te garanderen valt. Daarbij is het belangrijk om op lange termijn te denken. Blijf de statistieken in de gaten houden en zie of er resultaten zijn en doelen behaald worden.
Contract. Werk met een SEO expert of team waar je op lange termijn mee kunt samenwerken. Vermijd losse jobs van freelancers, want dan wordt je zelf de manager van het project. Veel SEO bedrijven maken gebruik van freelancers, maar zij managen het project voor je op lange termijn, stellen doelen op en bedenken strategieën. Als iedereen zich richt op zijn eigen taken, krijg je de beste resultaten.